Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Ηλίας Κεφάλας, βιβλιοκριτική: Δ. Γ. Μαγριπλής, «Δέκα μικρές εικονογραφημένες ιστορίες», Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, Αθήνα 2012)

Νέα Ευθύνη, τευχ. 17, Μάιος – Ιούνιος 2013, σ. 334-5



Δέκα αφηγήσεις μικρού μήκους, εναλλασσόμενες με δέκα ομόθεμες και ομόθυμες ζωγραφιές του Παντελή Σταματέλου, απαρτίζουν το νέο βιβλίο του Δημητρίου Μαγριπλή. Ο συγγραφέας δεν μπαίνει για πρώτη φορά στον λογοτεχνικό χώρο. Έχουν προηγηθεί δύο συλλογές διηγημάτων, μία συλλογή ποιημάτων, μία μελέτη κοινωνιολογικής καταγραφής της εποχής του Βυζαντίου και αρκετές επιμέλειες επιστημονικών εκδόσεων επί θεμάτων πνευματικού προβληματισμού. 
Στο νέο του βιβλίο ο Δημήτριος Μαγριπλής με προδημοσιευμένα και μη διηγήματα προτείνει ένα σύνολο ιστοριών μικρής φόρμας στη θεματική των οποίων κυριαρχεί η αίσθηση της αόριστης έλλειψης, η απουσία του εν τι, η ροή του χρόνου και η εκδημία. Η αναζήτηση του χαμένου, η αναβίωση του ονείρου, η κρούση του παράλογου, η συνειδητοποίηση της απώλειας κλπ έρχονται να συνδράμουν στην αναγνώριση προσώπων και πραγμάτων της καθημερινότητάς μας, να μας συνδέσουν με τις διαφυγές του ονείρου, να μας υποδείξουν ότι ανήκουμε μονίμως στην αντίπερα όχθη και ότι η κάθε στιγμή της ζωής μας, πέρα από τη μοναδικότητά της, συνιστά διαχρονικά και μία από τις αιώνιες ανακυκλήσεις της μοίρας που ενώνουν τον έναν άνθρωπο με τον άλλο, οδηγώντας τους σε έναν κοινό δρόμο.
Οι αφηγήσεις του Δημητρίου Μαγριπλή με τη θαυμάσια οικονομία της γλώσσας και την αξιοπρόσεκτη εκτύλιξη των μυθοπλασιών του φέρνουν στην επιφάνεια τρόπους και συμπεριφορές μοναχικών ανθρώπων τη στιγμή που θέλουν να μετατρέψουν το βάρος της μοναξιάς σε απελευθερωτικό όνειρο. Η θεώρηση της ζωής περνάει μέσα από τις απέλπιδες προσπάθειες να αιχμαλωτιστεί η πραγματικότητα μέσα στις ζωτικές φυσαλίδες της ονειροπόλησης και της αιφνίδιας ανάκλησης του πρότερου βίου. Έτσι η μνήμη γίνεται κανόνας και μέτρο ζωής και ο πίσω χρόνος το παράξενο ρυμουλκό του μέλλοντος.
Στο διήγημά του «γυάλινες μπίλιες» συναντάμε τον πόθο για επιστροφή στη νεανική αλκή και την πρώιμη αγνότητα. Στο «επαγγελματικός προσανατολισμός» αντιμετωπίζουμε την τραγικότητα της διαφυγής μέσω της ονειρικής παραίσθησης. Στην εξαίρετη «υποβρύχια αποστολή» βιώνουμε την υποταγή της πραγματικότητας μέσα στην περιπέτεια της φαντασίας. Δραματική είναι η εξιστόρηση της πλοκής του διηγήματος «μαύρη πέτρα», που φανερώνει την απώλεια μέσω της άρνησης, ενώ στο διαποτισμένο με παλιές υγρασίες «μοναξιά» διεκτραγωδείται σε βάθος αυτό που ως κυριολεξία ο τίτλος υπαινίσσεται. Στο ακροτελεύτιο «Χάρης ο βαρκάρης» και στο ωμότατο «αναμορφωμένος» περιγράφεται το μαύρο της αποδημίας και της επίγειας σκληρότητας.
Με ζωντανή γλώσσα που ξέρει να κυριολεκτεί και να απογειώνεται εντέχνως ο Δημήτριος Μαγριπλής μας χαρίζει εξαίρετες αφηγήσεις που αξίζουν το ενδιαφέρον μας και την έντιμη ανάλωση του χρόνου της ανάγνωσης. Καταφέρνει δε να κοσμεί τη μικρή φόρμα με τις ολοκληρωμένες αρετές της μεγάλης αφήγησης, ώστε να δικαιώνεται η σοφή ρήση «ουκ εν τω πολλώ το ευ».

ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δ. Μαγριπλής : Η μυθολογία μιας μουσικής μπάντας , μέσα από την πέννα της Κρίστης Στασινοπούλου. Μια συνομιλία με την συγγραφέα.

  Την Κρίστη Στασινοπούλου και τον Στάθη Καλυβιώτη τους γνωρίζω από την δεκαετία του ’80. Προσωπικά τον Στάθη τον παρακολουθώ από τα μαθητικ...